خداوند این نامه را برای ما فرستاده تا آن را بخوانیم و بفهمیم لذا آن را قرآن نامیده است؛ یعنی خواندنی یعنی چیزی که باید پیوسته خوانده شود.

کسی که خود را مسلمان میداند، باید مسائل زندگی مادی و معنوی و موضوعات خانوادگی و اجتماعی خود را با قوانین قرآن تنظیم و در پرتو قرآن حرکت کند. از این رو بر هر کسی لازم است که تلاوت و فهمیدن قرآن را جزو برنامه ی روزانه ی خود قرار دهد تا احکام و معارف آن آویزه ی گوش دل و جان او گردد. خدا قرآن را به گونه ی قابل فهم عموم فرستاده و آن را به طور لغز و چیستان نیاورده است بلکه آن را برای هدایت و پندگیری ما بسی آسان نموده است. هرکس قرآن را نامفهوم و  مشکل قلمداد کند . در برابر آیه ی وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْر …) ایستاده است. از این رو وظیفه ی مقدماتی ما در برابر قرآن آن  است که وقتی قرآن را قرائت می کنیم ، بفهمیم با ما چه می گوید . (برگرفته از تفسیر یک جلدی مبین ، استاد ابوالفضل بهرام پور)